аддзе́л, ‑а, м.
1. Падраздзяленне ў структуры якой‑н. установы або прадпрыемства. Аддзел кадраў. Планавы аддзел. Раённы аддзел народнай асветы.
2. Адна з частак, на якія падзяляецца што‑н. цэлае на аснове пэўных прыкмет. Аддзелы галаўнога мозгу.
3. Састаўная частка чаго‑н. (магазіна, музей, выстаўкі), дзе знаходзяцца аднародныя прадметы. Аддзел беларускага жывапісу. Галантарэйны аддзел.
4. Раздзел у навуцы, прысвечаны пэўнаму колу пытанняў. Генетыка — аддзел біялагічнай навукі. // Раздзел у газеце або часопісе, у якім змяшчаюцца артыкулы, аб’яднаныя тэматычна. Літаратурна-крытычны аддзел газеты.
5. Уст. Выдзелены бацькам сыну надзел зямлі. Мікодым, як большы сын, па спрадвечнай завядзёнцы пайшоў на аддзел і паставіў сабе хату не поруч з бацькавай, а ў другім, канцы водруба. Сабаленка.
аддзе́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад аддзяліць.
аддзе́рці, ‑дзяру, ‑дзярэш, ‑дзярэ; ‑дзяром, ‑дзераце; пр. аддзёр, ‑дзерла; зак., што.
Тое, што і ададраць.
аддзеясло́ўны, ‑ая, ‑ае.
Утвораны ад дзеяслова. Аддзеяслоўны назоўнік.
аддзёўбваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да аддзяўбці.
аддзіма́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да аддзімаць.
аддзіма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., што.
Адносіць назад або ўбок павевамі ветру. Вецер аддзімае крысы паліто. // Раз-пораз выдыхаць ротам паветра ў часе сну або ў стане фізічных перагрузак. А Лёва, стоячы побач з тэлефоннай будкай, толькі пацее ды аддзімае. Брыль.
аддзіра́цца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да ададрацца.
2. Зал. да аддзіраць.
аддзіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да ададраць, аддзерці.
аддзьму́хаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Дзьмухаючы, здзьмухнуць.