Verbum

адгадо́ўвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адгадоўваць.

адгадо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адгадаваць.

адга́дчык, ‑а, м.

Разм. Той, хто ўмее адгадваць, адгадвае што‑н.

адга́дчыца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да адгадчык.

адга́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Разм.

1. Адслужыць, адпрацаваць доўгі час на якой‑н. цяжкай рабоце. Бацька мой у імперыялістычную шэсць гадоў у палоне адгакаў і жывы вярнуўся. Беразняк. З другой паперы бачна, што паспытаў Міхалка і вугальныя шахты. Пад зямелькай адгакаў ён кайлом нешта каля пяці год. «ЛіМ».

2. Адбудаваць. Адгакаць дом.

адгаласі́ць, ‑лашу, ‑лосіш, ‑лосіць; зак.

Праплакаць, галосячы, пэўны час. [Параска] ужо слаба помніць, як забіралі ў [панскі] двор Язэпку, затое па Васільку адгаласіла разам з маткаю. Якімовіч.

адгалёкаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Разм. Перастаць галёкаць. Адгалёкаў і супакоіўся.

адгалінава́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. адгалінаваць, адгалінавацца.

2. Бакавы адростак, галіна. Жывіць сасну толькі адзіны корань, што распусціў свае адгалінаванні ў процілеглы ад ракі бок. Марціновіч.

3. Частка чаго‑н., якая выдзяляецца ад асноўнага напрамку і адыходзіць убок. Адгалінаванне чыгуначнага пуці.

адгалінава́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адгалінаваць.

адгалінава́цца, ‑нуецца; зак.

Утварыць адгалінаванне.