Verbum

адбе́гчыся, ‑бягуся, ‑бяжышся, ‑бяжыцца; ‑бяжымся, ‑бежыцеся, ‑бягуцца; пр. адбегся, ‑лася; заг. адбяжыся; зак.

Тое, што і адбегчы. Ліпачка таксама была ў той кашы [разгон сялян-дэманстрантаў]. Яна адбеглася да плота і пазірала. Сабаленка. Міхалка ахрып і шчабятаў ціха, к таму ж ён адбегся далёка ад стала, і старшыня не чуў яго шчэбету. Чорны.

адбедава́ць, ‑бядую, ‑бядуеш, ‑бядуе; зак.

Скончыць, перастаць бедаваць.

адбе́лачны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які прызначаны, служыць для адбелкі. Адбелачныя матэрыялы.

адбе́лены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адбяліць.

адбе́лка, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адбельваць — адбяліць і адбельвацца — адбяліцца.

адбе́львацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адбяліцца.

2. Зал. да адбельваць.

адбе́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адбяліць.

адбе́льны, ‑ая, ‑ае.

Спец.

1. Які мае адносіны да адбелкі. Адбельная вытворчасць. // Які служыць, прызначаны для адбелкі. Адбельныя гліны.

2. Падвергнуты адбелцы. Адбельная пража.

адбе́льшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па адбелцы.

адбе́льшчыца, ‑ы, ж.

Жан. да адбельшчык.