Verbum

самалі́йка,

гл. самалійцы.

самалі́йскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да самалійцаў, які належыць, уласцівы ім.

самалі́йцы, ‑аў; адз. самаліец, ‑лійца, м.; самалійка, ‑і, ДМ ‑лійцы; мн. самалійкі, ‑ліек; ж.

Тое, што і самалі (у 1 знач.).

самаліквіда́цыя, ‑і, ж.

Спыненне дзейнасці якой‑н. установы, арганізацыі рашэннем самой гэтай установы, арганізацыі; самазакрыццё. Пасля самаліквідацыі «Узвышша» Кузьма Чорны часта наведваў Дом пісьменнікаў. Хведаровіч. Вясной 1905 года [«Белорусский вестник»] страціў апошніх падпісчыкаў і апынуўся перад пагрозай самаліквідацыі. «Полымя».

самало́ў, ‑лова, м.

Назва розных пастак і снасцей для лоўлі рыбы, птушак, звяроў. Кручок для самалова.

самало́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які з’яўляецца самаловам. Самалоўныя прылады. Самалоўная снасць. // Які вядзецца пры дапамозе самаловаў. Самалоўны промысел.

самалю́б, ‑а, м.

Разм. Сябелюбівы чалавек. Самалюб, .. [Юрка] часта сумняваўся і не давяраў сабе. Карпаў.

самалюбава́нне, ‑я, н.

Любаванне самім сабой, сваімі здольнасцямі, поспехамі. [Жураўскі] ў першыя ж хвіліны знаёмства адрэкамендаваў сябе Лемяшэвічу і зрабіў гэта ўмела і проста, без ценю выхвалення ці самалюбавання. Шамякін.

самалю́бец, ‑бца, м.

Разм. Тое, што і самалюб.

самалюбі́васць, ‑і, ж.

Тое, што і самалюбства. [Шыковіч] не вызначаўся залішняй самалюбівасцю, але яго заўсёды абурала, калі дзе пачыналася палітыканства — гульня ў важнасць і строгасць. Шамякін.