самалю́б, ‑а, м.
Разм. Сябелюбівы чалавек. Самалюб, .. [Юрка] часта сумняваўся і не давяраў сабе. Карпаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)