Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ПрадмоваСкарачэнніКніга ў PDF/DjVu

адпяка́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адпячы.

адпяра́званне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпяразваць — адперазаць.

адпяра́звацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.

Незак. да адперазацца.

адпяра́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адперазаць.

адпя́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адпяць.

адпя́ць, адапну, адапнеш, адапне; адапнём, адапняце; пр. адпяў, ‑пяла; заг. адапні; зак., каго-што.

1. Аддзяліць, адгарадзіць, павесіўшы што‑н. (штору, занавеску і пад.). [Юрканс] адпяў свой ложак у кутку тоўстай коўдрай і займеў нешта накшталт асобнага пакоя. Броўка.

2. Адвязаць пасак (падпінак). Боганчык успомніў, што жарабок не кормлены з начы. Вярнуўшыся раніцай з Карчаватак, ён кінуў яго пад асверам на двары нераспрэжанага. Не адпяў нават, забыўся. Пташнікаў.

адпяча́так, ‑тка, м.

Спец. След ад пальцаў, які астаўся на чым‑н. Адпячаткі пальцаў на кнізе.

адпяча́таны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адпячатаць.

адпяча́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Раскрыць, распакаваць. Адпячатаць канверт.

адпяча́твацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адпячатваць.