адшчапі́цца, ‑шчэпіцца; зак.
1. Адкалоцца, аддзяліцца. Трэска лёгка адшчапілася.
2. перан. Адысці, адступіцца ад каго‑, чаго‑н. [Пракоп].. чужы для ўсіх, лішні. Адшчапіўся ад грамады, ад сям’і, як пень тырчыць на іх дарозе. Колас. Перад.. [Кавалёвай] сядзеў Іван Лазоўскі і пераконваў, што з дачкою Лідай жыць не можа, раздзяліліся, а адшчапіцца няма куды. Дуброўскі.
3. Адкрыцца (пра кручок, зашчапку).
4. Адшпіліцца (пра што‑н. прышпіленае, зашпіленае). Адшчапіўся значок.
адшчапі́ць, ‑шчаплю, ‑шчапіш, ‑шчэпіць; зак., што.
1. Адкалоць, аддзяліць (трэску, лучыну). Толькі ў Мажэйкі куля адшчапіла ў аўтамаце кавалак прыклада, а ў Салаўёва быў прастрэлены рукаў. Шахавец. Маланка адшчапіла .. ніжнюю галіну, і яна павісла ўздоўж камля. Шамякін.
2. Адкрыць, адкінуць (кручок, зашчапку). [Мужчына] адшчапіў кручкі, піхнуў на двор абедзве рамы акна і высадзіў, ледзь не пад дождж, сваю лысіну. Брыль. Ігнась адшчапіў і ўважна агледзеў цёмныя сенцы без столі. Мурашка.
3. Адшпіліць, зняць прышчэпленае. Дзямід Сыч падышоў да Шайтана і адшчапіў карабін. Паслядовіч.
адшчапля́цца, ‑ляецца; незак.
1. Незак. да адшчапіцца.
2. Зал. да адшчапляць.
адшчапля́ць, ‑ляю, ‑ляеш, ‑ляе.
Незак. да адшчапіць.
адшчы́квацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адшчыкнуцца.
2. Зал. да адшчыкваць.
адшчы́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адшчыкнуць.
адшчыкну́цца, ‑нецца; зак.
Разм. Адарвацца ў выніку шчыпка. Ліст адшчыкнуўся і застаўся ў руцэ.
адшчыкну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., што і чаго.
Разм. Адарваць шчыпком, адшчыпнуць. Таццяна не ўцерпела, адшчыкнула адзін пялёстак, паспытала яго. Марціновіч.
адшчы́пвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да адшчыпваць.
адшчы́пваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адшчыпнуць.