Verbum

адшу́квацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адшукацца.

2. Зал. да адшукваць.

адшу́кваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адшукаць.

адшуме́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; зак.

Кончыць, перастаць шумець. Дождж адшумеў па бярэзніку, па дубняку, Ціха зрабілася ў лесе. Куляшоў. Адшумелі свой час неспакойныя восеньскія вятры. Колас. // перан. Прайсці, закончыцца (пра што‑н. шумнае, гучнае). Тры гады таму назад на гэтай зямлі адшумела вайна. Брыль. Адшумеў лістапад, адзвінелі дажджы. Панчанка.

адшчабята́ць, ‑бячу, ‑бечаш, ‑беча; зак.

Перастаць шчабятаць. Свой спеў салавейка ў галлі адшчабеча. Купала.

адшчапа́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адшчапаць.

адшчапа́цца, ‑аецца; зак.

Пры шчапанні аддзяліцца, адкалоцца.

адшчапа́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Шчапаючы, аддзяліць, адарваць. Адшчапаць лучыны на распалку.

адшчапе́нец, ‑нца, м.

Той, хто адкалоўся, адарваўся ад свайго асяроддзя, калектыву; той, ад каго адрокся калектыў. [Другі з камунараў:] Не нам з адшчапенцамі Такімі ўжо братацца, З няўдалай «брыгадаю» Пара нам расставацца. Купала.

адшчапе́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да адшчапенец.

адшчапе́нства, ‑а, н.

Адкол, адрыў ад калектыву.