адпро́швацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да адпрасіцца.
адпрэ́гчы, ‑прагу, ‑пражэш, ‑пражэ; ‑пражом, ‑пражаце, ‑прагуць; пр. адпрог, ‑прагла і ‑прагла; заг. адпражы; зак., каго.
Вызваліць ад запрэжкі, зняць вупраж; выпрагчы. Раман Шулядзяк толькі што адпрог з плуга каня і пусціў яго папасвіцца ў маладым дубняку. Колас. Калі заехалі на двор, Раёк паклікаў свайго жвавага сына-падлетка і сказаў, каб адпрог каня і навязаў на лужку, а сам разам з гасцямі пайшоў у хату. Сіўцоў.
адпрэ́гчыся, ‑пражэцца; ‑прагуцца; пр. адпрогся, ‑прэглася і ‑праглася; зак.
Вызваліцца ад запрэжкі, выпрагчыся. Конь адпрогся.
адпрэ́жаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адпрэгчы.
адпрэпарава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак., што.
Вырабіць прэпарат з чаго‑н. (для даследавання, лячэння і пад.).
адпрэ́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Разм. Незак. да адпрэчыць.
адпрэ́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.
Разм. Адхіліць, не даць чым‑н. займацца, прымусіць пакінуць месца, пасаду. [Сымон:] Я думаю! Гэта ж не жартачкі! — ад усяго адпрэчылі, і рук няма за што зацяць. Купала. І чаму.. [Васіль] не абсек тады Клыбіка, не адпрэчыў: знайшоў калі гаварыць пра школьныя справы, пагаварыў бы днём! М. Стральцоў.
адпу́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адпудзіць.
адпу́джвацца, ‑аецца; незак.
Зал. да адпуджваць.
адпу́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адпудзіць.