адва́жаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адважыць.
адва́жванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адважваць — адважыць.
адва́жвацца 1, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца.
Незак. да адважыцца.
адва́жвацца 2, ‑аецца; незак.
Зал. да адважваць.
адва́жваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адважыць.
адва́жны, ‑ая, ‑ае.
Які не баіцца небяспекі; смелы, рашучы, бясстрашны. Адважны чалавек. Адважны мараплавец. Адважныя сыны Радзімы. □ Адважныя людзі Савецкай краіны Пайшлі ў наступленне на тайны прыроды. Колас. [Маці:] — Пойдзеш ты у свет і людзі Хадою адважнай, Прад табою слацца будзе Край наш неабсяжны. Купала.
адва́жыцца, ‑жуся, ‑жышся, ‑жыцца; зак.
Асмеліцца зрабіць, сказаць што‑н., выявіць рашучасць, адвагу. Прайсціся трэці раз Сцёпка не адважыўся: лёгка магло стацца так, што хто-небудзь з суседзяў мог бы звярнуць на яго ўвагу. Колас. Хлопчыкі і дзяўчаткі, якія можа ўпершыню ў жыцці адважыліся адмераць доўгія кіламетры ад сваёй вёскі да мястэчка, ідуць купляць падручнікі. Навуменка.
адва́жыць, ‑жу, ‑жыш, ‑жыць; зак., што і чаго.
Аддзяліўшы, узважыць частку чаго‑н. Адважыць кілаграм цукру.
адвазі́ць, ‑важу, ‑возіш, ‑возіць; зак.
Скончыць вазіць. // Знасіцца, з’ездзіцца, стаць непрыгодным.
адвака́т, ‑а, М ‑каце, м.
Юрыст, які абараняе абвінавачанага на судзе, вядзе чыю‑н. справу. [Марыся:] — Хутка будзе суд, а пан Крукоўскі падкупіў адвакатаў, якія будуць абараняць Рыгора. Бажко. // Аб тым, хто заступаецца за каго‑н. — Пакінь Лазавенка! Я не люблю адвакатаў, — нахмурыўся, Ладыпіп і сярдзіта адышоў убок. Шамякін.
[Лац. advocatus — заступнік.]