адсу́тны, ‑ая, ‑ае.
1. Які адсутнічае. Паказанні сведак, адсутных па законных прычынах, суд пастанавіў агаласіць у свой час. Колас.
2. Які не выяўляе ніякай цікавасці да навакольнага; безуважны (пра выраз вачэй, твару). Адсутны погляд.
3. у знач. наз. адсу́тны, ‑ага, м. Той, хто адсутнічае. Адзначыць адсутных.
адсцяба́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адсцябаць.
адсцяба́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.
Набіць, сцябаючы; адлупцаваць. [Стары:] — Нас пагналі ў скарбовае гумно, а там адсцябалі лазою. Чорны.
адсыла́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адсылаць — адаслаць.
адсыла́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да адсылаць.
адсыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адаслаць.
адсы́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адсылаць — адаслаць.
адсыпа́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адсыпаць 1 — адсыпаць.
адсы́паны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адсыпаць.
адсы́пацца, ‑сы́плецца; зак.
1. Высыпацца ў нейкай колькасці (пра што‑н. сыпкае).
2. перан. Разм. Выбыць з ліку, складу каго‑, Чаго‑н.; адсеяцца (у 3 знач.). Выпускнікоў засталося чалавек пяць ці шэсць. Рэшта адсыпаліся. Якімовіч.
3. перан. Разм. Загінуць (пра маладняк птушак і жывёл).
адсыпа́цца 1, ‑а́ецца; незак.
1. Незак. да адсы́пацца.
2. Зал. да адсыпа́ць 1.
адсыпа́цца 2, ‑а́юся, ‑а́ешся, ‑а́ецца.
Незак. да адаспацца.