Verbum

анлайнавы слоўнік

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прадмова ∙ Скарачэнні ∙ Кніга ў PDF/DjVu

а б в г д е ё ж з і й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э ю я -.

а б в г д е ж з й к л м н о п р с т у ў ф х ц ч ш э я .

а б в г д ж з к л м н о п р с т у ф х ц ч ш ы э .’

аджа́цца, адажнуся, адажнешся, адажнецца; зак.

1. Скончыць жніво.

2. Жнучы, аддаліцца ад каго‑, чаго‑н. Ціток з Параскай аджаліся крокаў на дваццаць уперад, і можна ўжо было без асаблівай асцярогі гаварыць што хочаш. Лобан.

аджа́ць, адажну, адажнеш, адажне; зак., што.

1. Зжаць невялікую частку поля (ад краю). Аджаць жыта ад дарогі.

2. Разлічыцца, адрабіўшы жнівом. [Самоцька:] — Адрабіў ты.. [Нахлябічу], аджала яму твая жонка ці не? Чорны.

аджлу́кціцца, ‑кціцца; зак.

Апрацавацца, адмыцца ў жлукце.

аджлу́кціць, ‑кчу, ‑кціш, ‑кціць; зак., што.

Разм.

1. Апрацаваць, адмыць жлукчаннем. Аджлукціць бялізну.

2. Прагна адпіць з якой‑н. пасудзіны.

аджлу́кчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад аджлукціць.

аджлу́кчвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да аджлукціцца.

2. Зал. да аджлукчваць.

аджлу́кчваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аджлукціць.

аджо́н, ‑у, м.

Тое, што і аджын.

аджо́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аджаваць.

аджыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. аджываць — аджыць.