адбараня́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца.
Незак. да адбараніцца.
адбараня́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да адбараніць.
адбарса́ны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адбарсаць.
адбарса́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; зак., што.
Развязаць аборы ў лапцях.
адба́ўка, ‑і, ж.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адбаўляць — адбавіць.
адбаўля́цца, ‑яецца; незак.
Зал. да адбаўляць.
адбаўля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да адбавіць.
•••
Хоць адбаўляй — аб чым‑н., чаго ёсць занадта многа.
адбе́гацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.
Разм. Паздаравець, паправіцца на волі, на выгодзе. За лета гэта худзеча так адбегаецца па цёплым пяску, так адап’ецца смачнага вясковага малака, так загартуецца пад давольным сонейкам і ветрам, што пад восень дзіўна робіцца, няўжо гэта тыя самыя заморкі? Васілевіч.
адбе́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Разм. Не мець магчымасці больш бегаць, скончыць бегаць. Ён ужо адбегаў сваё.
адбе́гчы, ‑бягу, ‑бяжыш, ‑бяжыць; ‑бяжым, ‑бежыце, ‑бягуць; пр. адбег, ‑ла; заг. адбяжы; зак.
Бягом аддаліцца на нейкую адлегласць ад каго‑, чаго‑н. Закруцілася змяя, засіпела так, што Ра спалохаўся і адбег назад. Маўр. // перан. Хутка аддаліцца ад чаго‑н. Хваля адбегла ад берага.