Verbum

адта́йвацца, ‑аецца; незак.

Зал. да адтайваць.

адта́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адтаяць.

адтакава́ць, ‑куе; зак.

Кончыць такаваць. Цецерукі адтакавалі.

адта́лы, ‑ая, ‑ае.

Які адтаў, падтаў пад уздзеяннем цяпла. Сцежка яшчэ не абсохла, адталая зямля ўгіналася пад нагамі і было мякка ступаць. Пташнікаў. Даніла.. праз адталы ражок шыбы ўбачыў Ларысу. Кулакоўскі. Адразу запахла сырой адталай зямлёй. Шамякін.

адтанцава́ць, ‑танцую, ‑танцуеш, ‑танцуе; зак.

Скончыць, перастаць танцаваць; пратанцаваць пэўны час.

адтапі́цца, ‑топіцца; зак.

Згарнуцца, аддзяліўшыся ад сыроваткі; стварожыцца (пра малако).

адтапі́ць, ‑таплю, ‑топіш, ‑топіць; зак., што.

1. Падаграваючы, прымусіць згарнуцца, аддзяліцца; стварожыць (пра малако).

2. Ператварыць у вадкі стан; растапіўшы, расплавіўшы, аддзяліць адно рэчыва ад другога. Адтапіць сала.

адтапта́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адтаптаць.

адтапта́ць, ‑тапчу, ‑топчаш, ‑топча; зак., што.

1. Наступаючы на што‑н., пашкодзіць. Гэтак скачуць — хто патроху, хто памногу. Нейкі конік адтаптаў чмялісе ногу. Багдановіч.

2. Разм. Моцна натрудзіць, натаміць хадою ногі. [Маці:] — Бачыш, мая дачушка! Ты адтаптала ногі, Ты абхадзіла дарогі. Глебка.

адтапы́раны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адтапырыць.