Verbum

адсто́й, ‑ю, м.

Часцінкі, якія выдзеліліся з вадкасці і аселі на дно.

адсто́йванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адстойваць, адстойвацца.

адсто́йвацца, ‑аецца.

Незак. да адстаяцца.

адсто́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адстаяць.

адсто́йнік, ‑а, м.

Басейн або рэзервуар, у якім, адстойваючыся, ачышчаецца вадкасць. Нізінная роўнядзь была перакапана, зрэзана каналамі, прамавугольнікамі сажалак, перагароджана дамбамі, на якіх відаць былі розныя, большыя і меншыя, збудаванні — адстойнікі, фільтры, помпавыя станцыі. Хадкевіч.

адсто́йны, ‑ая, ‑ае.

Які прызначаны, служыць для ачышчэння вадкасці шляхам адстойвання. Адстойная камера. Адстойны бак.

адстраката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.

Скончыць, перастаць стракатаць. На палях адстракаталі жняяркі.

адстраля́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адстраляць.

адстраля́цца, ‑яюся, ‑яешся, ‑яецца; зак.

Скончыць, перастаць страляць.

адстраля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак.

1. каго. Забіць (з прамысловай або якой‑н. іншай мэтай) на паляванні пэўную колькасць якой‑н. дзічыны.

2. Скончыць, перастаць страляць.