Verbum

адскрэ́бванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адскрэбваць — адскрэбці.

адскрэ́бвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адскрэбціся.

2. Зал. да адскрэбваць.

адскрэ́бваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адскрэбці.

адскрэ́бены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад адскрэбці.

адскрэ́бці, ‑скрабу, ‑скрабеш, ‑скрабе; ‑скрабём, ‑скрабяце; пр. адскроб, ‑скрэбла і ‑скрабла; зак., што.

Скрабучы, зняць што‑н. з паверхні, абчысціць паверхню; саскрэбці. Адскрэбці гразь з ботаў.

адскрэ́бціся, ‑скрабуся, ‑скрабешся, ‑скрабецца; пр. адскробся, ‑скрэблася і ‑скраблася; зак.

1. Абчысціць сябе, адскрабаючы што‑н.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Зняцца, абчысціцца пры адскрабанні. Фарба лёгка адскрэблася.

адскубну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак., чаго.

Скубануўшы, адарваць. Адскубнуць воўны, ваты, сена. // перан. Уварваць, здабыць што‑н. для сваёй асабістай карысці несумленным шляхам. [Дзед:] — Кожны за сваё дрыжаў і наравіў яшчэ чужога адскубнуць. Шуцько.

адслае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адслаіць.

адслаі́цца, ‑слоіцца; зак.

Аддзяліцца слаямі; асесці слаямі.

адслаі́ць, ‑слаю, ‑слоіш, ‑слоіць; заг. адслаі; зак., што.

Аддзяліць слаямі; прымусіць асесці, асадзіць слаямі. Адслаіць кару. Адслаіць рэчыва з раствору.