адпо́р, ‑у, м.
Адбіццё нападу. Толькі ўзніме вораг зброю — Мы адпор яму дадзім. Журба. // Процідзеянне каму‑, чаму‑н. Рэвалюцыйная літаратура дапамагала вызваленчым сілам Народнага фронту даць рашучы адпор фашысцкай ідэалогіі. У. Калеснік.
адпо́раты, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адпароць.
адпо́рвацца, ‑аецца; незак.
1. Незак. да адпароцца.
2. Зал. да адпорваць.
адпо́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адпароць.
адпо́ўзаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.
Скончыць поўзаць.
адпо́ўзваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адпоўзаць.
адпра́ва, ‑ы, ж.
Набажэнства. Ніжэй, на шырокім зялёным сухадоле.. паставілі.. людзі над крыніцаю каплічку. У ільінскую пятніцу бывае тут адправа. Гарэцкі. Перад абедам Вінцэнты зрабіў жалобную адправу. Чорны.
адправа́джаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адправадзіць.
адправа́джваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адправадзіць.
адправа́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.
Разм. Прымусіць пайсці адкуль‑н.; груба, бесцырымонна адаслаць; прагнаць.