адстру́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адстругаць.
адстрыга́цца, ‑аецца; незак.
Зал. да адстрыгаць.
адстрыга́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адстрыгчы.
адстры́гчы, ‑стрыгу, ‑стрыжэш, ‑стрыжэ; ‑стрыжом, ‑стрыжаце, ‑стрыгуць; зак., што.
Адрэзаць нажніцамі. Адстрыгчы бараду.
адстрэ́л, ‑у, м.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адстрэльваць — адстрэліць; адстрэльванне.
адстрэ́лены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад адстрэліць.
адстрэ́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.
Разм. Адарваць куляй, снарадам. Адстрэліць палец. □ Пры.. [Баніфацыю Скашынскім] была сястра.. Сястры гэтай ён, яшчэ будучы паручнікам, выпадкова адстрэліў нос. Чарнышэвіч.
адстрэ́льванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. адстрэльваць — адстрэліць; адстрэл.
адстрэ́львацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.
1. Адбівацца, страляючы. Людвік у міг вока перабег па кладках на другі бераг, залёг і стаў адстрэльвацца, каб затрымаць ворага. Кулакоўскі.
2. Зал. да адстрэльваць.
адстрэ́льваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да адстрэліць, адстраляць (у 1 знач.).