Verbum

адпі́хванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпіхваць — адпіхнуць і адпіхвацца — адпіхнуцца.

адпі́хвацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; незак.

1. Незак. да адпіхнуцца.

2. Зал. да адпіхваць.

адпі́хваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адпіхнуць.

адпіхну́цца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

Тое, што і адапхнуцца.

адпіхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; зак.

Тое, што і адапхнуць.

адпі́цца, адап’юся, адап’ешся, адап’ецца; адап’ёмся, адап’яцеся; заг. адпіся; зак.

Разм. Паздаравець, набрацца сіл, ачуняць, часта п’ючы што‑н. Адпіцца малаком.

адпі́ць, адап’ю, адап’еш, адап’е; адап’ём, адап’яце; заг. адпі; зак., чаго, што і без дап.

1. Выпіць трошкі, частку чаго‑н. Жанчына села, крыху адпіла з чаркі. Шамякін.

2. Перастаць, скончыць піць.

адпла́ваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. Кончыць плаваць.

2. Правесці ў плаванні некаторы час. Адплаваць пяць гадоў на караблі.

адпла́кацца, ‑плачуся, ‑плачашся, ‑плачацца; зак.

Разм. Адпрасіцца ад чаго‑н. з дапамогай плачу. Раз Іван, моцна пакрыўджаны, адважыўся зайсці ў кусты на бераг рэчкі... Тут, думаў ён, ніхто яму не перашкодзіць адплакацца за ўсё. Колас.

адпла́каць, ‑плачу, ‑плачаш, ‑плача; зак.

1. Скончыць, перастаць плакаць.

2. Праплакаць пэўны час.

3. што. Выказаць, плачучы, свой душэўны боль. Язэпка ўжо адплакаў, колькі мог, сваю разлуку з домам. Якімовіч. Адплачце, гусі, Сум над балатамі. Кляшторны.