Verbum

адпаце́лы, ‑ая, ‑ае.

Пакрыты налётам вільгаці.

адпаце́ць, ‑ее; зак.

Пакрыцца налётам вільгаці. Шыбы адпацелі. / у перан. ужыв. Вось так і загінуў куточак лясны, І хвоі смалой адпацелі. Бялевіч.

адпачкава́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпачкавацца.

адпачкава́цца, ‑куецца; зак.

1. Узнікнуць шляхам бясполага размнажэняя, развіцца з ночкі. З апалай галінкі адпачкаваўся куст агрэсту.

2. перан. Аформіцца ў самастойную адзінку, выдзеліўшыся з агульнага цэлага. З брыгады адпачкаваўся атрад падрыўнікоў.

адпачко́ўвацца, ‑аецца.

Незак. да адпачкавацца.

адпачну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Тое, што і адпачыць.

адпачыва́льня, ‑і, ж.

Уст. Спальня (звычайна ў багатым доме).

адпачыва́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. адпачываць — адпачыць.

адпачыва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да адпачыць.

адпачыва́ючы, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. незал. цяпер. ад адпачываць.

2. у знач. наз. адпачыва́ючы, ‑ага, м. Той, хто дзе‑н. адпачывае. З акіяна нахлынула раптам вялікая хваля і нечакана акаціла ўсіх адпачываючых халоднай вадой. Лынькоў.

3. Дзеепрысл. незак. ад адпачываць.