Verbum

аднасяльча́нін, ‑а; мн. ‑чане, ‑чанаў і ‑чан; м.

Тое, што і аднаселец. Мо ён [Калінін] у родны кут паехаў к зямлякам І там з аднасяльчанамі гаворыць. Зарыцкі. [Старшыня:] — Іду на вуліцу і сустракаю былога свайго аднасяльчаніна, калісьці разам свіней пасвілі. Шахавец. На чацвёртым тыдні вайны на вачах усёй вёскі фашысты павесілі.. аднасяльчаніна Розума Фёдара. Сіняўскі.

аднасяльча́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Жан. да аднасяльчанін.

аднатава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., што.

Адзначыць, запісаць, занатаваць.

аднато́мнік, ‑а, м.

Аднатомнае выданне. Аднатомнік твораў М. Багдановіча.

аднато́мны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з аднаго тома. Аднатомнае выданне.

аднато́ннасць, ‑і, ж.

Уласцівасць аднатоннага. Але, высока ацэньваючы дар Коласа, патрабавальнасці Багдановіч не зніжаў. Ён сурова гаварыў аб аднатоннасці вершаў зборніка. Лойка.

аднато́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Нязменлівы, аднастайны паводле тону, гучання; манатонны. Аднатонныя песні спявала восень, жалобна шумеў аголены лес. Колас. Ноч звініць за акном аднатоннымі кроплямі. Скрыган.

2. Аднаколерны. Аднатонны стэп. Афарбоўка лесу ніколі не бывае аднатоннай.

аднато́ўваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да аднатаваць.

аднаты́пны, ‑ая, ‑ае.

Тое, што і аднатыповы.

аднатыпо́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць аднатыповага. Аднатыповасць станкоў.