Verbum

аднаспа́льны, ‑ая, ‑ае.

Разлічаны для; спання аднаму чалавеку.

аднаста́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць аднастайнага.

аднаста́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Аднолькавы, нязменлівы на ўсім працягу. Тут была вялікая тэрыторыя, аднастайная сваёй прыродай. Чорны. Магло здацца, што ні моладзь, якая тут сабралася, нічога больш не ўмела скакаць, ні музыка — іграць, акрамя гэтай аднастайнай полькі. Лобан. Поезд ішоў сваёй аднастайнай хадою. Пестрак.

2. Які выяўляецца ў аднолькавым гучанні; манатонны. А яшчэ запомніўся мне аднастайны і роўны шум пушчы, што стаяла ўся ў красе асенняга золата. Краўчанка. Спачатку.. [Антонік] не мог разабраць ні аднаго слова, галасы зліваліся ў аднастайны гул. Мележ.

3. Аднародны паводле складу, будовы. Глеба з аднастайнай структурай.

4. Падобны адзін на адзін; зроблены на адзін узор. Тоўстым пластом лёг на саламяных стрэхах снег і, здаецца, яшчэ ніжэй прыгінае да зямлі старасвецкія будынкі, шэрыя, нізкія, аднастайныя. Колас.

аднастані́чнік, ‑а, м.

Той, хто родам з адной з кім‑н. станіцы, жыве або жыў з кім‑н. у адной станіцы.

аднаство́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Аднаствольная стрэльба. За плячыма ў Лаўрэна тырчэла стрэльба-аднастволка. Якімовіч.

аднаство́льны, ‑ая, ‑ае.

З адным ствалом. Аднаствольны мінамёт.

аднаство́ркавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адну створку. Аднастворкавыя вокны.

аднасто́пны, ‑ая, ‑ае.

Які складаецца з адной стапы. Аднастопны радок верша.

аднастру́нны, ‑ая, ‑ае.

З адной струной. Аднаструнная ліра.

аднасхі́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адзін схіл. Аднасхільны дах.