Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзйклмнопрстуўфхцчшэ.
авікмнору

ахмістры́ня, ✂, ж. (уст.).

Жанчына, якая вядзе хатнюю гаспадарку ў багатым доме, аканомка.

ахмяле́лы, ✂ (разм.).

  1. Які знаходзіцца ў стане ахмялення.

  2. перан. Пра чалавека, які надта захоплены, узрушаны чым-н.

    • А. ад радасці.

ахмяле́ць, ✂; зак. (разм.).

  1. Стаць п’яным, ап’янець.

    • А. ад зуброўкі.

  2. перан. Захапіцца да самазабыцця, узрушыцца.

    • А. ад шчасця.