Verbum

набурчаць, ✂; зак. (разм.).

Пабурчаць, насварыцца на каго-н.

набухаць, ✂; зак. (разм.).

Наліць больш, чым трэба, звыш меры.

• Н. вады ў цэбар.

набухлы, ✂.

1. Які стаў гатовым да таго, каб распусціцца, прарасці.

   • Набухлыя пупышкі.
   • Набухлае насенне.

2. Які павялічыўся ў аб’ёме ад вільгаці.

   • Набухлыя дзверы.

3. Які павялічыўся ад прыліву крыві, малака.

   • Набухлыя вены.

набухнуць, ✂; зак.

1. Стаць гатовым, каб распусціцца, прарасці.

   • Пупышкі набухлі.

2. Павялічыцца ў аб’ёме ад вільгаці, сырасці.

   • Рамы набухлі.
   • Боб набух.

3. Павялічыцца ад прыліву крыві, малака.

   • Вымя набухла.

|| незак. набухаць, ✂.

|| наз. набуханне, ✂.

набуяніцца, ✂; зак. (разм.).

Уволю, многа пабуяніць.

набуяніць, ✂; зак. (разм.).

Буянячы, нарабіць чаго-н. дрэннага.

набытак, ✂, м.

1. Маёмасць, уласнасць.

   • Калгасны н.
   • Н. гаспадара.

2. Тое, што набыта, прыдбана; скарб.

   • Небагаты н.

3. Тое, што набыта ў выніку вучобы, жыццёвай і працоўнай практыкі.

   • Мастацкія набыткі.

набытчык, ✂, м.

Асоба, якая набывае, купляе што-н.

набыцца, ✂; зак. (разм.).

1. Прабыць, пабыць дзе-н. удосталь.

   • Н. у лесе.

2. Пабыць доўгі час у якім-н. стане.

   • Н. у бядзе.

набыць​¹, ✂; зак.

1. Стаць уладальнікам чаго-н.

   • Н. матацыкл.

2. Атрымаць спецыяльнасць.

   • Н. прафесію.

3. Зрабіцца якім-н. па знешняму выгляду.

   • Пакой набыў утульны выгляд.

4. Заслужыць, здабыць прызнанне.

   • Н. аўтарытэт.

5. Заразіцца чым-н. (разм.).

   • Н. туберкулёз.

|| незак. набываць, ✂.

|| наз. набыццё, ✂.