Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

альпіна́рый, , м.

Участак саду або парку ў выглядзе камяністай горкі, засаджаны высакагорнай расліннасцю.

альпіні́зм, , м.

Від спорту, звязаны з узыходжаннем на высокія горныя вяршыні.

|| прым. альпінісцкі, .

  • А. лагер.

альпіні́ст, , м.

Спартсмен, які займаецца альпінізмам.

|| ж. альпіністка, .

|| прым. альпінісцкі, .

  • А. рыштунак.

альпінія́да, , ж.

Вучэбна-спартыўныя або юбілейныя зборы альпіністаў.

альт, , м.

  1. Нізкі жаночы або дзіцячы голас.

  2. Спявак (спявачка) з такім голасам.

  3. Музычны смычковы інструмент, крыху большы за скрыпку, або медны духавы інструмент.

|| прым. альтовы, .

альта́нка, , ж.

Летняя паркавая або садовая пабудова для адпачынку.

|| прым. альтанкавы, і альтаначны, .

альтруі́зм, , ж. (кніжн.).

Бескарыслівыя клопаты аб іншых; проціл. эгаізм.

|| прым. альтруістычны, .

|| наз. альтруістычнасць, .

альтруі́ст, , м. (кніжн.).

Той, хто кіруецца пачуццямі альтруізму.

|| ж. альтруістка, .

|| прым. альтруісцкі, .

альты́ст, , м.

Музыка, што іграе на альце.

|| ж. альтыстка, .

альтэрнаты́ва, , ж. (кніжн.).

  1. Неабходнасць выбару аднаго з двух або некалькіх магчымасцей, рашэнняў.

  2. Кожная з такіх магчымасцей.

    • Знайсці альтэрнатыву чаму-н.

|| прым. альтэрнатыўны, .