Verbum

кандэнсатар, ✂, м.

Прыбор для кандэнсацыі чаго-н.

• К. пары.

|| прым. кандэнсатарны, ✂.

кандэнсацыя, ✂, ж. (спец.).

1. Пераход рэчыва з газападобнага стану ў вадкі або крышталічны.

   • К. пары (ператварэнне ў вадкасць).

2. Накапленне ў вялікай колькасці.

   • К. энергіі.

|| прым. кандэнсацыйны, ✂.

канец, ✂, м.

1. Мяжа, апошняя грань чаго-н. у прасторы або часе, а таксама прылягаючая да іх частка, перыяд.

   • К. дарогі.
   • К. вясны.
   • К. горада.
   • К. часопіса.
   • Знайсці к. (таксама перан. разабрацца ў чым-н.; даведацца пра што-н.).

2. Адлегласць паміж двума пунктамі.

   • У абодва канцы прайшла пехатой.

3. Вяроўка, канат для прычалу суднаў (спец.).

   • Аддаць канцы (адвязаць; таксама перан. памерці).

4. перан. Смерць, гібель (разм.).

5. толькі мн. Астаткі нітак асновы, якія не могуць быць датканы і адразаюцца ад палатна (спец.).

   • Адзін канец (разм.) — усё роўна, няхай будзе так.

   • Без канца (разм.) — вельмі доўга, вельмі многа, бесперапынна.

   • Да канца — канчаткова, поўнасцю.

   • Звесці канцы з канцамі (разм.) — з цяжкасцю задаволіць жыццёвыя патрэбы, ледзь укласціся ў суму даходу, заработку.

   • З усіх канцоў — адусюль, з розных бакоў.

   • Канца (канца-краю) не відаць (няма) (разм.) — пра тое, чаго вельмі многа, што цягнецца доўга.

   • Канцы з канцамі не сходзяцца (разм.) —

     1. няма ўзгодненасці, адпаведнасці паміж рознымі часткамі, бакамі чаго-н.;
     2. у каго не хапае чаго-н. на ўвесь вызначаны перыяд.

   • Канцы ў ваду (разм.) — ніякіх слядоў (злачынства, правіннасці) не засталося.

   • На благі канец — пры найгоршых абставінах, у горшым выпадку.

   • Пад канец — пры заканчэнні.

|| памянш. кончык, ✂.

• К. ніткі.

канечнасць, ✂, ж.

Рука і нага ў чалавека, а таксама асобны орган руху ў жывёл.

• Верхнія канечнасці.
• Пярэднія і заднія канечнасці (у жывёл).

канечне.

1. у знач. пабочн. сл. Само сабой зразумела, без сумнення.

   • Я, к., нічога не ведала.

2. прысл. Абавязкова, што б ні здарылася.

   • К. я не паеду ў вёску.

3. часц. Так, вядома.

   • Ці маеце ахвоту падарожнічаць? — К!

канечны, ✂.

1. Які мае канец, мяжу (у прасторы і часе); проціл. бесканечны.

   • Канечная велічыня (у матэматыцы — велічыня, што змяняецца ў пэўных межах, не роўная ні нулю, ні бесканечнасці).

2. Які знаходзіцца на канцы чаго-н., апошні ў шэрагу прадметаў і з’яў.

   • К. прыпынак.

3. Асноўны, самы галоўны.

   • Канечная мэта.

4. Які завяршае сабой які-н. працэс, што з’яўляецца вынікам работы.

   • К. прадукт.
   • К. вынік.

|| наз. канечнасць, ✂.

канёк, ✂, м.

1. гл. конь.

2. Месца сыходжання нахіленых плоскасцей двухсхільнага даху, вільчык страхі.

3. Разное ўпрыгожанне ў выглядзе конскай галавы на канцы падоўжнага бруса, што ўтварае верхні край страхі.

   • Разны к. упрыгожвае дах.

4. перан. Любімая тэма размовы, любімы занятак каго-н.

   • Сесці на свайго канька (пачаць размову на любімую тэму).
   • Акардэон — мой к.

канібал, ✂, м.

1. Жывёліна, якая з’ядае асобін свайго віду (спец.).

2. Людаед-дзікун.

3. перан. Жорсткі, люты чалавек.

|| прым. канібальскі, ✂.

• Канібальскія норавы.

канікулы, ✂.

Перапынак у занятках, які даецца навучэнцам для адпачынку.

• Летнія к.

|| прым. канікулярны, ✂.

• К. час.

каніна, ✂, ж.

Мяса каня як ежа.