Verbum

канец

назоўнік | мужчынскі род

1. Мяжа, апошняя грань чаго-н. у прасторы або часе, а таксама прылягаючая да іх частка, перыяд.

   • К. дарогі.
   • К. вясны.
   • К. горада.
   • К. часопіса.
   • Знайсці к. (таксама пераноснае значэнне: разабрацца ў чым-н.; даведацца пра што-н.).

2. Адлегласць паміж двума пунктамі.

   • У абодва канцы прайшла пехатой.

3. Вяроўка, канат для прычалу суднаў (спецыяльны тэрмін).

   • Аддаць канцы (адвязаць; таксама пераноснае значэнне: памерці).

4. пераноснае значэнне: Смерць, гібель (размоўнае).

5. толькі Астаткі нітак асновы, якія не могуць быць датканы і адразаюцца ад палатна (спецыяльны тэрмін).

   • Адзін канец (размоўнае) — усё роўна, няхай будзе так.

   • Без канца (размоўнае) — вельмі доўга, вельмі многа, бесперапынна.

   • Да канца — канчаткова, поўнасцю.

   • Звесці канцы з канцамі (размоўнае) — з цяжкасцю задаволіць жыццёвыя патрэбы, ледзь укласціся ў суму даходу, заработку.

   • З усіх канцоў — адусюль, з розных бакоў.

   • Канца (канца-краю) не відаць (няма) (размоўнае) — пра тое, чаго вельмі многа, што цягнецца доўга.

   • Канцы з канцамі не сходзяцца (размоўнае) —

     1. няма ўзгодненасці, адпаведнасці паміж рознымі часткамі, бакамі чаго-н.;
     2. у каго не хапае чаго-н. на ўвесь вызначаны перыяд.

   • Канцы ў ваду (размоўнае) — ніякіх слядоў (злачынства, правіннасці) не засталося.

   • На благі канец — пры найгоршых абставінах, у горшым выпадку.

   • Пад канец — пры заканчэнні.

|| памяншальная форма: кончык.

• К. ніткі.