Verbum

канёк, ✂, м.

1. гл. конь.

2. Месца сыходжання нахіленых плоскасцей двухсхільнага даху, вільчык страхі.

3. Разное ўпрыгожанне ў выглядзе конскай галавы на канцы падоўжнага бруса, што ўтварае верхні край страхі.

   • Разны к. упрыгожвае дах.

4. перан. Любімая тэма размовы, любімы занятак каго-н.

   • Сесці на свайго канька (пачаць размову на любімую тэму).
   • Акардэон — мой к.