канёк

назоўнік | мужчынскі род

  1. гл. конь.

  2. Месца сыходжання нахіленых плоскасцей двухсхільнага даху, вільчык страхі.

  3. Разное ўпрыгожанне ў выглядзе конскай галавы на канцы падоўжнага бруса, што ўтварае верхні край страхі.

    • Разны к. упрыгожвае дах.
  4. пераноснае значэнне: Любімая тэма размовы, любімы занятак каго-н.

    • Сесці на свайго канька (пачаць размову на любімую тэму).
    • Акардэон — мой к.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)