Verbum

канечны прыметнік

1. Які мае канец, мяжу (у прасторы і часе); процілегласць бесканечны.

   • Канечная велічыня (у матэматыцы — велічыня, што змяняецца ў пэўных межах, не роўная ні нулю, ні бесканечнасці).

2. Які знаходзіцца на канцы чаго-н., апошні ў шэрагу прадметаў і з’яў.

   • К. прыпынак.

3. Асноўны, самы галоўны.

   • Канечная мэта.

4. Які завяршае сабой які-н. працэс, што з’яўляецца вынікам работы.

   • К. прадукт.
   • К. вынік.

|| назоўнік: канечнасць.