Verbum

дакуль, прысл. (разм.).

1. Да якога месца.

   • Д. ідзе аўтобус?

2. Да якога часу.

   • Д. яго чакаць?

дакумент, ✂, м.

1. Дзелавая папера, што пацвярджае права на што-н.

   • Апраўдальны д.
   • Д. аб адукацыі.

2. Пасведчанне, афіцыйная папера, што сведчыць асобу прад’яўніка.

   • Праверка дакументаў.

3. Пісьмовыя помнікі пра гістарычныя падзеі.

   • Старажытнабеларускія граматы — гістарычныя дакументы.

дакументаваць, ✂; зак. і незак. (кніжн.).

Абгрунтаваць (-тоўваць) дакументамі (у 1 знач.).

|| наз. дакументацыя, ✂.

дакументальны, ✂.

1. Заснаваны на дакументах, на фактах.

   • Д. фільм.

2. Уласцівы дакументу.

   • Дакументальная дакладнасць.

|| наз. дакументальнасць, ✂.

дакументацыя, ✂, ж.

1. гл. дакументаваць.

2. зб. Дакументы (у 1 знач.).

   • Тэхнічная д.

|| прым. дакументацыйны, ✂.

дакучаць, ✂; незак. (разм.).

1. Надаядаць каму-н.

   • Дзеці ўвесь дзень дакучалі бацьку.

2. Станавіцца непрыемным.

   • За што возьмецца, усё яму адразу ж дакучае.

дакучлівы, ✂.

Які дакучае, назаляе.

• Восеньскія дакучлівыя дажджы.

|| наз. дакучлівасць, ✂.

дакучыць, ✂; зак. (разм.).

Надакучыць, абрыднуць.

• Летняя жара дакучыла падарожнікам.