Verbum

аліга́тар, ✂, м.

Амерыканскі і ўсходнеазіяцкі кракадзіл.

алізары́н, ✂, м.

Фарбавальнае рэчыва, ужыв. для фарбавання тканін, вырабу мастацкай фарбы, у паліграфіі.

|| прым. алізарынавы, ✂.

• Алізарынавае чарніла.

алілу́йшчык, ✂, м. (іран.).

Чалавек, які празмерна ўсхваляе каго-, што-н., наносячы гэтым шкоду справе.

алілу́я, выкл.

У царкоўным богаслужэнні: хвалебны малітоўны выгук.

аліме́нтшчык, ✂, м. (разм.).

Той, хто плаціць аліменты.

аліме́нты, ✂.

Матэрыяльныя сродкі (грошы), якія па закону ідуць на ўтрыманне непрацаздольных дзяцей або бацькоў ад асобы, што звязана з імі адносінамі роднасці і жыве асобна.

• Плаціць а.

|| прым. аліментны, ✂.

алі́мп, ✂, м.

1. (з вялікай літары). У старагрэчаскай міфалогіі: гара, дзе знаходзіліся багі; збор багоў.

2. перан. Кола абраннікаў якога-н. аб’яднання, таварыства.

   • Літаратурны а.

|| прым. алімпійскі, ✂.

алімпі́ец, ✂, м.

1. У старажытнагрэчаскай міфалогіі: бог, жыхар Алімпа.

2. Спартсмен — удзельнік Алімпійскіх гульняў (разм.).

алімпі́йскі, ✂.

1. гл. алімп і алімпіяда.

2. У выразах:

   1. алімпійскія гульні — усенародныя гульні ў старажытнай Грэцыі ў гонар бога Зеўса, якія наладжваліся адзін раз у 4 гады паблізу Алімпіі, а таксама сучасныя міжнародныя спаборніцтвы па ўсіх асноўных відах спорту;

   2. алімпійскі спакой — велічны, непарушны, поўны спакой.

алімпія́да, ✂, ж.

1. У старажытнай Грэцыі: прамежак у 4 гады паміж алімпійскімі гульнямі.

2. Апімпійскія гульні.

   • Белая а. (зімовая).

3. Спартыўныя, тэатральныя і пад. спаборніцтвы.

|| прым. алімпіядны, ✂ і алімпійскі, ✂.

• Алімпійскі медаль.
• Алімпійскі агонь (факел, які запальваецца ад сонечных прамянёў у Алімпіі і дастаўляецца эстафетай на месца правядзення алімпійскіх гульняў; агонь, запалены ад гэтага факела і які гарыць у чашы на працягу правядзення гэтых гульняў).
• Алімпійскі чэмпіён.