Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

дастацца, ; зак.

  1. Выпасці на чыю-н. долю.

    • Хата дасталася яму пасля бацькі.
  2. Атрымаць якое-н. спагнанне, трапіць у непрыемнасць.

    • Ну і дасталося ж яму сёння (разм.).

  • Дастацца на арэхі (разм.) — атрымаць наганяй.

|| незак. даставацца, .

дастаць, ; зак.

  1. Узяць што-н. такое, што знаходзіцца на адлегласці, унутры чаго-н. або выдаліць што-н. адкуль-н.

    • Д. талерку з паліцы.
    • Д. кнігу з партфеля.
    • Д. асколак з раны.
  2. да каго-чаго, што або чаго. Дацягнуўшыся, дакрануцца да чаго-н. аддаленага або высокага ці глыбокага.

    • Д. рукой да бэлькі.
    • Д. дно ў рацэ.
  3. Раздабыць што-н. (разм.).

    • Д. білет у тэатр.
  4. што і чаго. Нажыць што-н. непрыемнае (часцей пра здароўе; разм.).

    • Д. запаленне лёгкіх.
  5. чаго. Быць пакараным або пабітым (разм.).

    • Д. год турмы.

  • Дастаць з-пад зямлі (разм.) — любым спосабам адшукаць.

  • Зімой лёду не дастанеш у каго (разм.) — пра вельмі скупога чалавека.

  • Крукам носа не дастанеш каму (разм.) — не падступішся да яго.

  • Дастаць па шапцы (разм.) — атрымаць спагнанне, пакаранне.

|| незак. даставаць, .

дастача, , ж.

Поўная матэрыяльная забяспечанасць.

  • Жыць у дастачы.

дастойны, .

  1. Які заслугоўвае што-н., варты чаго-н.

    • Д. пахвалы.
    • Д. ганьбавання.
  2. Справядлівы, заслужаны.

    • Дастойная ўзнагарода.
    • Дастойная сустрэча.
  3. Паважаны, шаноўны.

    • Д. чалавек.

|| наз. дастойнасць, .

дастукацца, ; зак.

  1. Стукаючы, дабіцца адказу.

    • Ледзь дастукаўся ў хату.
  2. Наклікаць на сябе непрыемнасці (разм.).

    • Дастукаўся, што аштрафавалі.
  3. чаго. Старанна дамагаючыся, дабіцца свайго (разм.).

    • Д. кватэры.

даступіцца, ; зак.

  1. да каго-чаго. Падысці, прыблізіцца (разм.).

    • Да бадлівай каровы не даступішся.
  2. (звычайна з адмоўем «не»), перан., да каго. Звярнуцца да каго-н. з просьбай, заявай.

    • Начальнік ганарысты, да яго не даступішся.

|| незак. даступацца, .

даступны, .

  1. Такі, да якога можна прайсці або праехаць.

    • Лагер размясціўся ў даступным месцы.
  2. Такі, які падыходзіць для ўсіх або многіх.

    • Даступныя цэны.
  3. Адкрыты для зроку.

    • Д. для назірання.
  4. Лёгкі для разумення.

    • Даступная форма выкладання думак.
  5. Уважлівы да іншых, не ганарысты.

    • Гэта быў д. чалавек.

|| наз. даступнасць, .

дасуха, і досуха), прысл.

Да поўнай сухасці.

  • Выцерці пасуду д.

дасціпны, .

  1. Які вызначаецца вострым розумам, незвычайным уменнем ярка (смешна або з’едліва) выказаць думку.

    • Д. чалавек.
    • Д. фельетон.
  2. Удалы, арыгінальны па свайму зместу, вырашэнню.

    • Д. праект.
    • Дасціпнае рашэнне.

|| наз. дасціпнасць, .

дасыпаць, ; зак.

  1. Дабавіць да поўнага.

    • Д. мяшок даверху.
  2. чаго. Дабавіць крыху чаго-н.

    • Д. солі ў страву.

|| незак. дасыпаць, .

|| наз. дасыпка, і дасыпанне, .