Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

аленяво́д, , м.

Тое, што і аленегадовец.

аленяня́, і аленянё, , н.

Дзіця аленя.

алерге́н, , м. (спец.).

Раздражняльнік, які выклікае алергію.

алергі́я, , ж. (спец.).

Павышаная адчувальнасць арганізма да якога-н. рэчыва, што выклікае хваравіты стан.

|| прым. алергічны, .

алеу́ты, , м.

Паўночная народнасць, карэннае насельніцтва Алеуцкіх і Камандорскіх астравоў.

|| ж. алеутка, .

|| прым. алеуцкі, .

але́шнік, , м.

  1. Зараснік альхі, альховы лес.

  2. Альховыя дровы.

    • Воз алешніку.

|| прым. алешнікавы, .

але́шына, , ж.

Лісцевае дрэва сямейства бярозавых; вольха.

але́я, , ж.

Дарога, абсаджаная з абодвух бакоў дрэвамі, кустамі; прысады, дарожка ў парку або ў садзе.

  • Бярозавая а.

|| памянш. алейка, .

|| прым. алейны, .