Verbum

урадлівасць, ✂, ж.

1. Здольнасць забяспечваць расліны пажыўнымі рэчывамі, даваць ураджай.

   • У. глебы.

2. Тое, што і ураджайнасць.

   • Павысіць у. ільну.

урадлівы, ✂.

1. Які вызначаецца ўрадлівасцю (у 1 знач.).

   • Урадлівая глеба.

2. Які характарызуецца багатым ураджаем.

   • У. год.

ураднік, ✂, м.

1. У царскай арміі: казацкі унтэр-афіцэр.

2. У царскай Расіі: ніжэйшы чын павятовай паліцыі.

|| прым. урадніцкі, ✂.

уражальны, ✂.

Які робіць моцнае ўражанне (у 2 знач.).

• У. паказчык.

|| наз. уражальнасць, ✂.

уражанне, ✂, н.

1. След, які застаецца ў свядомасці, у душэўным жыцці ад убачанага, пачутага, перажытага.

   • Уражанні дзіцячых год.
   • Падарожныя ўражанні.

2. Уплыў, уздзеянне.

   • Знаходзіцца пад моцным уражаннем.

3. Уяўленне, думка, што склаліся ў выніку знаёмства, сустрэчы з кім-, чым-н.

   • Дзяліцца ўражаннямі з кім-н.
   • Гэты чалавек зрабіў на нас добрае ў.
   • Складваецца ў., што ён не ва ўсім тут разабраўся.

уражлівы, ✂.

Які лёгка паддаецца ўражанням, вельмі чулы.

• Уражлівае дзіця.

|| наз. уражлівасць, ✂.

ураз, прысл.

1. У той жа момант, імгненна.

   • У. разгарэлася сварка.

2. За адзін прыём, адразу.

   • Вецер у. замятаў сляды на снезе.

уразбіўку, прысл.

Не па парадку, не падрад.

• Правяраць веданне табліцы множання ў.

уразброд, прысл.

Паасобку, нядружна.

• Дзейнічаць у.

уразвалку, прысл. (разм.).

Перавальваючыся, пахістваючыся на хаду (пра паходку).

• Ісці ў.