Verbum

урода, -ы, ДМ -дзе.

1. мн. -ы, уро́д, м. і ж. Чалавек з фізічным недахопам, брыдкім абліччам.

2. ж. Натура, характар; прырода.

   • Такая ўжо яго ў.

урок, ✂, м.

1. Вучэбная работа, зададзеная вучню.

   • Вывучыць у.
   • Не зрабіў урокаў (не выканаў).
   • На заўтра ў мяне многа ўрокаў.

2. Вучэбная гадзіна, прысвечаная асобнаму прадмету.

   • У. роднай мовы.
   • Званок на ў., з урока.
   • Зарабляць урокамі (даючы прыватныя ўрокі).

3. Работа, якая павінна быць выканана да пэўнага тэрміну (уст.).

   • Выканаць дзённы ў.

4. перан. Нешта павучальнае, з чаго можна зрабіць вывад на будучае.

   • Урокі гісторыі.
   • Атрымаць добры ў.
   • Гэта табе будзе ў. надалей.

◊

• Браць урокі чаго ў каго — вучыцца ў каго-н. прыватным чынам, не ў школе.

• Браць урокі музыкі.

• Даваць урокі — выкладаць асобным вучням, не ў школе.

урокі, ✂, м. (разм.).

Паводле народных уяўленняў: няшчасце, хвароба, пашкоджанне, выкліканыя благім вокам ці дрэнным словам.

• Баяцца ўрокаў.

уролаг, ✂, м.

Урач, спецыяліст у галіне уралогіі.

урон, ✂, м.

Страта, шкода.

• Буран нанёс значны ў. гаспадарцы.

урослы, ✂.

Які ўрос.

• Урослая ў зямлю хацінка.

уроссып, прысл.

1. Тое, што і урассыпную.

   • Бегчы ў.

2. Асобна, не разам.

   • Касцы пасталі ў.

урочны, ✂.

Устаноўлены паводле пэўнай умовы.

• Урочная работа.
• У. час.

урочышча, ✂, н.

Участак, адрозны ад навакольнай мясцовасці, напр. балота, лес сярод поля.