Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні
абвгдеёжзійклмнопрстуфхцчшэюя
абвгдежзйклмнопрстуўфхцчшэ.
авілнорстуцы

аксіёма, ✂, ж.

Палажэнне, якое не патрабуе доказу і прымаецца ў якасці зыходнага прынцыпу якой-н. тэорыі (спец.), а таксама (перан.) наогул палажэнне, якое прымаецца без доказу; бясспрэчная ісціна.

|| прым. аксіяматычны, ✂.

аксіяматы́чны, ✂ (кніжн.).

  1. гл. аксіёма.

  2. Бясспрэчны, зразумелы без доказаў.

|| наз. аксіяматычнасць, ✂.