Verbum

акале́лы, ✂.

1. Змерзлы, моцна азяблы.

   • Акалелыя рукі.

2. Мёртвы (часцей пра жывёлін).

   • А. воўк.

акале́ць, ✂; зак.

1. Змерзнуць, моцна азябнуць.

   • Акалелі на марозе, ледзь адагрэліся.

2. Памерці (часцей пра жывёлін).

   • Акалеў сабака.

акале́чыць, ✂; зак.

Пашкодзіць які-н. орган, зрабіць калецтва.

ака́ліна, ✂, ж. (спец.).

Прадукт акіслення, які ўтвараецца на паверхні сталі і некаторых іншых сплаваў.

• Жалезная а.

акалі́чнасць​¹, ✂, ж.

1. Падзея, факт, якія суправаджаюць што-н., могуць рабіць уплыў на што-н.

   • Узяць пад увагу а.

2. мн. Умовы, якія вызначаюць становішча каго-, чаго-н. і абставіны.

   • Жыццёвыя акалічнасці.

акалі́чнасць​², ✂, ж.

У граматыцы: даданы член сказа, які ўказвае на час, месца, спосаб дзеяння і пад.

• А. часу.
• А. месца.
• А. спосабу дзеяння.

|| прым. акалічнасны, ✂.

• А. даданы сказ.

акало́дак, ✂, м.

1. Падраздзяленне пуцявой дыстанцыі (спец.).

   • Дарожны майстар акалодка.

2. У царскай Расіі: падраздзяленне паліцэйскага гарадскога ўчастка.

3. Лячэбны пункт пры воінскай часці (уст.).

|| прым. акалодачны, ✂.

• Акалодачны наглядчык або (наз.) акалодачны (паліцэйскі чын у царскай Расіі).

акало́т, ✂, м. (уст.).

Салома ў снапах пасля няпоўнага папярэдняга ручнога абмалоту.

|| прым. акалотны, ✂.

акаля́ючы, ✂.

Тое, што і навакольны.

• Акаляючае асяроддзе.

акамада́цыя, ✂, ж.

Прыстасаванне (арганізма).

• А. вока (здольнасць вока прыстасоўвацца да разгляду прадметаў на розных адлегласцях).

|| прым. акамадацыйны, ✂.