Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

Скарачэнні

начаканіць, ; зак.

Чаканячы, вырабіць.

  • Н. сярэбраных манет.

|| незак. начаканьваць, .

начальнік, , м.

Асоба, якая ўзначальвае што-н., кіруе чым-н.

|| ж. начальніца, .

|| прым. начальніцкі, .

  • Н. загад.

начальніцкі, .

  1. гл. начальнік.

  2. Поўны важнасці, строгасці; уладны.

    • Н. тон.

начальства, , н.

  1. зб. Начальнікі, адміністрацыя.

  2. Улада начальніка (разм.).

    • Служыць пад чыім-н. начальствам.

начальстваваць, ; незак.

Кіраваць, быць начальнікам.

Н. над палком.

|| наз. начальстваванне, .

начапіць, ; зак.

  1. Накінуўшы, замацаваць, павесіць, навесіць.

    • Н. замок на дзверы.
  2. Надзець на сябе, прымацаваўшы, прывесіўшы (разм.).

    • Н. бант.

|| незак. начапляць, і начэпліваць, .

начараваць, ; зак.

Паводле забабонных уяўленняў: выклікаць што-н. чараваннем, вядзьмарствам.

начарна, прысл.

Папярэдне, без канчатковай апрацоўкі.

  • Напісаць н.

начартальны, :

  • начартальная геаметрыя — раздзел геаметрыі, які вывучае адлюстраванне прасторавых цел на плоскасці.

начарціць, ; зак.

  1. гл. чарціць.

  2. што і чаго. Чэрцячы, зрабіць якую-н. колькасць.

    • Н. карт, планаў.

|| незак. начэрчваць, .