Verbum

аксамі́тка, ✂, ж.

Стужка з аксаміту, кавалачак аксаміту.

аксамі́цісты, ✂ (разм.).

Падобны на аксаміт, мяккі, далікатны.

• Аксаміцістая скура.

|| наз. аксаміцістасць, ✂.

акселера́т, ✂, м.

Дзіця, падлетак, які вызначаецца раннім развіццём.

|| ж. акселератка, ✂.

|| прым. акселерацкі, ✂.

акселера́цыя, ✂, ж. (спец.).

Паскарэнне фарміравання, росту, развіцця.

|| прым. акселерацыйны, ✂.

аксельба́нты, ✂, м.

Наплечныя шнуры на мундзір (у генералаў, афіцэраў генеральнага штаба, штабных афіцэраў і ад’ютантаў розных рангаў у некаторых арміях).

аксесуа́р, ✂, м.

1. Дробны прадмет, дэталь сцэнічнага абсталявання (спец.).

2. перан. Пабочная з’ява, дэталь, якія дапаўняюць што-н., ствараюць фон для галоўнага (у жывапісе, скульптуры, літаратуры).

|| прым. аксесуарны, ✂.

аксі́д, ✂, м. (спец.).

Тое, што і акісляльнік.

|| прым. аксідны, ✂.

аксідзі́раваць, ✂; зак. і незак. (спец.).

Акісліць (-ляць) паверхню металічных вырабаў для засцярогі ад карозіі або надання прыгожага знешняга выгляду.

• А. серабро.

|| наз. аксідзіроўка, ✂ і аксідзіраванне, ✂.

аксідзіро́ўка, ✂, ж. (спец.).

1. гл. аксідзіраваць.

2. Аксідзіраваны слой на паверхні чаго-н.

аксіёма, ✂, ж.

Палажэнне, якое не патрабуе доказу і прымаецца ў якасці зыходнага прынцыпу якой-н. тэорыі (спец.), а таксама (перан.) наогул палажэнне, якое прымаецца без доказу; бясспрэчная ісціна.

|| прым. аксіяматычны, ✂.