Verbum

пусціцца, ✂; зак.

1. Адправіцца куды-н.

   • П. ў далёкую дарогу.
   • П. бягом.

2. Пачаць рабіць што-н. у адпаведнасці са значэннем назоўніка або інфінітыва.

   • П. ў скокі.
   • П. ў спрэчкі.
   • П. разважаць.

|| незак. пускацца, ✂.

пусціць, ✂; зак.

1. Перастаць трымаць, даць каму-, чаму-н. волю, выпусціць.

   • П. птушку на волю.

2. Дазволіць, даць магчымасць каму-, чаму-н. ісці ці ўвайсці куды-н.

   • П. ў адпачынак.
   • П. жывёлу на пашу.
   • П. у хату.
   • П. начаваць.

3. Прывесці ў рух, у дзеянне, у рабочы стан.

   • П. гадзіннік.
   • П. струмень вады.
   • П. аўтаматычную лінію.

4. Прымусіць, даць магчымасць каму-н. рухацца якім-н. чынам ці куды-н.

   • П. каня наўскач.
   • П. плуг глыбей у зямлю.

5. У спалучэнні з назоўнікамі ўжыв. у знач. падвергнуць чаму-н. або выкарыстаць з якімі-н. мэтамі, накіраваць у якую-н. сферу дзейнасці.

   • П. у абыходак.
   • П. участак пад авёс.

6. Распаўсюдзіць, разнесці (разм.).

   • П. погаласку.
   • П. плётку.

7. Кінуць у каго-, што-н.

   • П. камень у акно.
   • П. кулю ў лоб.
   • П. грошы на вецер (перан. патраціць дарэмна, упустую).

8. Даць з сябе парастак, карані.

   • П. атожылкі.

9. Не вытрымаўшы напружання, цяжару, перастаць утрымліваць што-н. (разм.). У мяшку пусціла шво.

10. ас. і безас. Адтаяць (разм.).

    • Балота месцамі пусціла.
    • Замарозіла, а потым зноў пусціла.

◊

• Пусціць (з) агнём або (з) дымам што (разм.) — спаліць.

• Пусціць з торбай каго (разм. уст.) — давесці да жабрацтва.

• Пусціць на свет каго (што) (разм.) — нарадзіць, даць жыццё.

• Пусціць юшку каму (разм.) — ударыць, разбіць нос да крыві.

|| незак. пускаць, ✂.

|| наз. пуск, ✂.

• П. ракеты.

|| прым. пускавы, ✂.

• П. аб’ект.
• Пускавая ўстаноўка.

пусцяковіна, ✂, ж. (разм.).

Што-н., не вартае увагі, дробязь.

пусцяковы, ✂ (разм.).

Не варты ўвагі, дробязны.

• Пусцяковае пытанне.
• Пусцяковая справа (лёгка выканальная).

пута, ✂, н.

1. Вяроўка, якой перавязваюць пярэднія ногі каню ў час пасьбы.

2. мн. Вяроўкі, рамяні і пад., якімі звязваюць рукі і ногі для пазбаўлення свабоды рухаў (уст.).

3. мн., перан. Тое, што пазбаўляе волі, прыгнятае.

   • Путы рабства.

путаць, ✂; незак.

Звязваць путам ногі коням.

• П. каня.

|| зак. спутаць, ✂.

|| наз. путанне, ✂.

путч, ✂, м. (кніжн.).

Спроба дзяржаўнага перавароту, а таксама арганізаваны групай змоўшчыкаў сам пераварот.

|| прым. путчысцкі, ✂.

путчыст, ✂, м.

Удзельнік путчу.

|| прым. путчысцкі, ✂.

пуф, ✂, м.

Род мэблі — нізкае мяккае сядзенне без спінкі.

|| памянш. пуфік, ✂.

пух, ✂, м.

1. Мяккія і тонкія валаскі пад пер’ем птушак, шэрсцю жывёл.

   • Гусіны п.
   • Казіны п.

2. Тонкія лёгкія валаскі на скуры твару, на целе.

   • П. на твары ў дзіцяці.

3. Тоненькія валаконцы на раслінах, пладах.

   • Тапаліны п.

◊

• Ні пуху ні пер’я (разм.) — пажаданне ўдачы.

◊

• У пух і прах (разм.) — зусім, канчаткова.

  • Разбіць у пух і прах.

|| памянш. пушок, ✂.

• Над верхняй губой прабіваецца п.

|| прым. пуховы, ✂.

• Пуховая хустка (з казінага пуху).