пусціць дзеяслоў | закончанае трыванне

  1. Перастаць трымаць, даць каму-, чаму-н. волю, выпусціць.

    • П. птушку на волю.
  2. Дазволіць, даць магчымасць каму-, чаму-н. ісці ці ўвайсці куды-н.

    • П. ў адпачынак.
    • П. жывёлу на пашу.
    • П. у хату.
    • П. начаваць.
  3. Прывесці ў рух, у дзеянне, у рабочы стан.

    • П. гадзіннік.
    • П. струмень вады.
    • П. аўтаматычную лінію.
  4. Прымусіць, даць магчымасць каму-н. рухацца якім-н. чынам ці куды-н.

    • П. каня наўскач.
    • П. плуг глыбей у зямлю.
  5. У спалучэнні з назоўнікамі ўжыв. у знач. падвергнуць чаму-н. або выкарыстаць з якімі-н. мэтамі, накіраваць у якую-н. сферу дзейнасці.

    • П. у абыходак.
    • П. участак пад авёс.
  6. Распаўсюдзіць, разнесці (размоўнае).

    • П. погаласку.
    • П. плётку.
  7. Кінуць у каго-, што-н.

    • П. камень у акно.
    • П. кулю ў лоб.
    • П. грошы на вецер (пераноснае значэнне: патраціць дарэмна, упустую).
  8. Даць з сябе парастак, карані.

    • П. атожылкі.
  9. Не вытрымаўшы напружання, цяжару, перастаць утрымліваць што-н. (размоўнае). У мяшку пусціла шво.

  10. ас. і безасабовая форма Адтаяць (размоўнае).

    • Балота месцамі пусціла.
    • Замарозіла, а потым зноў пусціла.

Фразеалагізмы:

  • Пусціць (з) агнём або (з) дымам што (размоўнае) — спаліць.
  • Пусціць з торбай каго (размоўнае устарэлае) — давесці да жабрацтва.
  • Пусціць на свет каго (што) (размоўнае) — нарадзіць, даць жыццё.
  • Пусціць юшку каму (размоўнае) — ударыць, разбіць нос да крыві.

|| незакончанае трыванне: пускаць.

|| назоўнік: пуск.

  • П. ракеты.

|| прыметнік: пускавы.

  • П. аб’ект.
  • Пускавая ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)