пусціць дзеяслоў | закончанае трыванне
-
Перастаць трымаць, даць каму-, чаму-н. волю, выпусціць.
- П. птушку на волю.
-
Дазволіць, даць магчымасць каму-, чаму-н. ісці ці ўвайсці куды-н.
- П. ў адпачынак.
- П. жывёлу на пашу.
- П. у хату.
- П. начаваць.
-
Прывесці ў рух, у дзеянне, у рабочы стан.
- П. гадзіннік.
- П. струмень вады.
- П. аўтаматычную лінію.
-
Прымусіць, даць магчымасць каму-н. рухацца якім-н. чынам ці куды-н.
- П. каня наўскач.
- П. плуг глыбей у зямлю.
-
У спалучэнні з назоўнікамі ўжыв. у знач. падвергнуць чаму-н. або выкарыстаць з якімі-н. мэтамі, накіраваць у якую-н. сферу дзейнасці.
- П. у абыходак.
- П. участак пад авёс.
-
Распаўсюдзіць, разнесці (размоўнае).
- П. погаласку.
- П. плётку.
-
Кінуць у каго-, што-н.
- П. камень у акно.
- П. кулю ў лоб.
- П. грошы на вецер (пераноснае значэнне: патраціць дарэмна, упустую).
-
Даць з сябе парастак, карані.
- П. атожылкі.
-
Не вытрымаўшы напружання, цяжару, перастаць утрымліваць што-н. (размоўнае). У мяшку пусціла шво.
-
ас. і безасабовая форма Адтаяць (размоўнае).
- Балота месцамі пусціла.
- Замарозіла, а потым зноў пусціла.
Фразеалагізмы:
- Пусціць (з) агнём або (з) дымам што (размоўнае) — спаліць.
- Пусціць з торбай каго (размоўнае устарэлае) — давесці да жабрацтва.
- Пусціць на свет каго (што) (размоўнае) — нарадзіць, даць жыццё.
- Пусціць юшку каму (размоўнае) — ударыць, разбіць нос да крыві.
|| незакончанае трыванне: пускаць.
|| назоўнік: пуск.
- П. ракеты.
|| прыметнік: пускавы.
- П. аб’ект.
- Пускавая ўстаноўка.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)