Verbum

пусціць, ✂; зак.

1. Перастаць трымаць, даць каму-, чаму-н. волю, выпусціць.

   • П. птушку на волю.

2. Дазволіць, даць магчымасць каму-, чаму-н. ісці ці ўвайсці куды-н.

   • П. ў адпачынак.
   • П. жывёлу на пашу.
   • П. у хату.
   • П. начаваць.

3. Прывесці ў рух, у дзеянне, у рабочы стан.

   • П. гадзіннік.
   • П. струмень вады.
   • П. аўтаматычную лінію.

4. Прымусіць, даць магчымасць каму-н. рухацца якім-н. чынам ці куды-н.

   • П. каня наўскач.
   • П. плуг глыбей у зямлю.

5. У спалучэнні з назоўнікамі ўжыв. у знач. падвергнуць чаму-н. або выкарыстаць з якімі-н. мэтамі, накіраваць у якую-н. сферу дзейнасці.

   • П. у абыходак.
   • П. участак пад авёс.

6. Распаўсюдзіць, разнесці (разм.).

   • П. погаласку.
   • П. плётку.

7. Кінуць у каго-, што-н.

   • П. камень у акно.
   • П. кулю ў лоб.
   • П. грошы на вецер (перан. патраціць дарэмна, упустую).

8. Даць з сябе парастак, карані.

   • П. атожылкі.

9. Не вытрымаўшы напружання, цяжару, перастаць утрымліваць што-н. (разм.). У мяшку пусціла шво.

10. ас. і безас. Адтаяць (разм.).

    • Балота месцамі пусціла.
    • Замарозіла, а потым зноў пусціла.

◊

• Пусціць (з) агнём або (з) дымам што (разм.) — спаліць.

• Пусціць з торбай каго (разм. уст.) — давесці да жабрацтва.

• Пусціць на свет каго (што) (разм.) — нарадзіць, даць жыццё.

• Пусціць юшку каму (разм.) — ударыць, разбіць нос да крыві.

|| незак. пускаць, ✂.

|| наз. пуск, ✂.

• П. ракеты.

|| прым. пускавы, ✂.

• П. аб’ект.
• Пускавая ўстаноўка.