Verbum

пуп, ✂, м.

1. Упадзіна на сярэдзіне жывата пасля адпадзення пупавіны.

2. Страўнік ў птушак.

   • Курыны п.

3. Круглае ці вострае заканчэнне розных прадметаў (разм.).

   • Дарабіць п. у шапцы.

◊

• Пуп зямлі (разм. іран.) — пра таго, хто лічыць сябе галоўным, цэнтрам чаго-н.

• Браць на пуп (разм.) — цяжка падымаць, перанапружвацца.

|| памянш. пупок, ✂.

пупавіна, ✂, ж.

Трубкападобны орган, які злучае зародак чалавека (або жывёлы) з целам маці і служыць каналам для жыўлення зародка.

|| прым. пупавінны, ✂.

пупок, ✂, м.

1. Тое, што і пуп (у 1 і 2 знач.).

2. Невялікі акруглы выступ.

   • Кепка з пупком.

|| памянш. пупочак, ✂.

|| прым. пупковы, ✂ і пупочны, ✂.

• Пупочная грыжа.

пупышка, ✂, ж.

Круглы зародак ліста, парастка, кветкі. З’явіліся пупышкі на дрэвах.

|| прым. пупышкавы, ✂.