Verbum

пуп, ✂, м.

1. Упадзіна на сярэдзіне жывата пасля адпадзення пупавіны.

2. Страўнік ў птушак.

   • Курыны п.

3. Круглае ці вострае заканчэнне розных прадметаў (разм.).

   • Дарабіць п. у шапцы.

◊

• Пуп зямлі (разм. іран.) — пра таго, хто лічыць сябе галоўным, цэнтрам чаго-н.

• Браць на пуп (разм.) — цяжка падымаць, перанапружвацца.

|| памянш. пупок, ✂.