Verbum

насоваць, ✂; зак.

Засоўваючы ўнутр чаго-н., напоўніць чым-н.

• Н. розных рэчываў у чамадан.

насок, ✂, м.

1. гл. нос.

2. Пярэдняя частка абутку. Н. бота. Пярэдняя частка якога-н. прадмета (звычайна вузкая).

   • Н. касы.

насос​¹, ✂, м.

Балючая пухліна на нёбе ў жывёл.

насос​², ✂, м.

1. Тое, што і помпа.

2. Прылада, пры дапамозе якой напампоўваюць паветра ў шыны веласіпеда, аўтамабіля і пад.

|| прым. насосны, ✂.

• Насосная станцыя.

насоўка, ✂, ж. (разм.).

Невялікая хустачка, прызначаная для выцірання носа або твару.

|| прым. насовачны, ✂.

наспех, прысл.

Спяшаючыся, паспешна.

• Даніла н. паснедаў.

наспець​¹, ✂; зак.

1. Стаць спелым, напоўніцца чым-н. знутры.

   • Калоссе наспела.
   • Нарыў наспеў.

2. перан. Стаць патрэбным, надзённым, непазбежным.

   • Наспела ідэя аховы прыроды.

|| незак. наспяваць, ✂.

наспець​², ✂; зак. (абл.).

Дагнаць таго, хто ўцякае.

• Н. уцекачоў.
• Куля наспела ворага.

наспіртавацца, ✂; зак.

1. Прасякнуцца спіртам.

2. перан. Напіцца п’яным (разм.).

наспявацца, ✂; зак. (разм.).

Уволю, многа паспяваць.