Verbum

акра́са, ✂, ж. (разм.).

1. Аздоба, упрыгожанне.

   • Слова — а. мастацкага твора.

2. Скорам, тлушч, якімі запраўляюць страву; закраска.

   • Заправіць страву акрасай.

акра́сіць, ✂; зак.

1. Тое, што і закрасіць.

   • А. боршч смятанай.

2. Зрабіць весялейшым, больш цікавым (жыццё, існаванне і пад.).

   • Чым-небудзь а. жыццё.

|| незак. акрашваць, ✂.

акро́паль, ✂, м.

У старагрэчаскіх гарадах: цэнтральная ўмацаваная частка, звычайна на ўзгорку.

• Афінскі а.

акру́га, ✂, ж.

1. Адміністрацыйна-палітычнае, гаспадарчае, вайсковае і пад. падраздзяленне дзяржаўнай тэрыторыі.

   • Нацыянальная а.
   • Выбарчая а.
   • Тэрытарыяльная а.

2. Тое, што і наваколле (у 2 знач.).

   • Вядомы на ўсю акругу.

|| прым. акруговы, ✂.

акру́гласць, ✂, ж.

1. гл. акруглы.

2. Што-н. акруглае; выпукласць.

   • А. плячэй.

акругле́лы, ✂.

Які стаў круглым.

• А. твар.

акруглі́цца, ✂; зак.

1. Стаць круглым, акруглым.

   • Ён акругліўся, папаўнеў.

2. Выразіцца ў круглых лічбах.

   • Рахунак акругліўся.

3. Дасягнуць значнага памеру (разм.).

   • Капітал акругліўся.

|| незак. акругляцца, ✂.

акруглі́ць, ✂; зак.

1. Зрабіць круглым, акруглым.

   • А. губы.

2. Выразіць у круглых лічбах.

   • А. суму.
   • Акругленыя лічбы.

|| незак. акругляць, ✂.

|| наз. акругленне, ✂.

акру́глы, ✂.

Які мае круглую форму.

• А. твар.

|| наз. акругласць, ✂.

акру́жнасць, ✂, ж.

1. У матэматыцы: замкнёная крывая, усе пункты якой роўна аддалены ад цэнтра.

2. Лінія вымярэння акруглых паверхняў і прадметаў.

   • А. шара.