Verbum

ці́таўка, -і, ДМ -таўцы, мн. -і, -тавак, ж.

1. Гатунак яблыні, якая дае буйныя кісла-салодкія плады.

2. Плод гэтай яблыні.

ці́тла, -а, мн. -ы, -аў, н.

У сярэдневяковай пісьменнасці: надрадковы знак у выглядзе ламанай рыскі над словамі, напісанымі скарочана, або над літарамі, калі яны абазначалі лічбу.

|| прым. ці́тлавы, -ая, -ае.

цітр, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -а. Надпіс на кадры ў кінафільме, што перадае словы дзеючых асоб.

2. -у. У хіміі: канцэнтрацыя раствору, што ўжываецца для цітравання.

|| прым. ці́травы, -ая, -ае.

цітрава́льшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Асоба, якая займаецца цітраваннем.

|| ж. цітрава́льшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

цітрава́нне, -я, н.

У хіміі: выяўленне колькасці рэчыва, якое змяшчаецца ў якім-н. растворы, шляхам параўнання яго рэакцый з рэакцыямі раствору, канцэнтрацыя якога вядома.

цітрава́ць, -ру́ю, -ру́еш, -ру́е; -ру́й; -рава́ны; зак. і незак.

У хіміі: правесці (праводзіць) цітраванне.