зеў, зе́ва, мн. зе́вы, зе́ваў, м.
Адтуліна, што злучае поласць рота з глоткай.
Слізістая абалонка зева.
зе́ўра, -ы, мн. -ы, -аў, ж. (разм.).
Прорва, адтуліна.
Цёмная з. прадоння.
зе́ўраць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ае; незак. (разм.).
Быць бачным, адкрытым (пра адтуліну, яму і пад.).
Зеўрае бяздонне.