Verbum

быт, -у, М бы́це, м.

Агульны жыццёвы ўклад, паўсядзённае жыццё.

Сельскі б.

◊

Быту не даваць (разм.) — дакучаць, парушаючы чый-н. спакой.

|| прым. бытавы́, -а́я, -о́е.

Бытавыя паслугі.

бытава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; незак.

Існаваць, мець месца.

Такая думка даўно бытуе ў народзе.

|| наз. бытава́нне, -я, н.

Б. вуснай народнай творчасці.

бытаві́зм, -у, м.

Празмернае захапленне апісаннем быту, яго дэталей.

бытавы́, -а́я, -о́е.

1. гл. быт.

2. У літаратуры, журналістыцы: які апісвае быт людзей якой-н. сацыяльнай групы.

Б. раман.

бытапіса́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Пісьменнік або мастак, які ў сваіх творах адлюстроўвае быт, паўсядзённае жыццё.

|| прым. бытапіса́льніцкі, -ая, -ае.

бытапіса́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Падрабязнае апісанне быту, паўсядзённага жыцця.

бы́тнасць, -і, ж.

У выразе: у бытнасць — у час знаходжання дзе-н. або ў якасці каго-н.

У яго б. старшынёй калгаса справы ішлі паспяхова.

быто́ўка, -і, ДМ -то́ўцы, мн. -і, -то́вак, ж. (разм.).

На прадпрыемствах, фермах, будоўлі і пад.: памяшканне для адпачынку і захоўвання інструментаў, прылад і пад.

|| прым. быто́вачны, -ая, -ае.