Verbum

прасява́нне гл. прасеяць.

прасява́цца гл. прасеяцца.

прасява́ць гл. прасеяць.

прасядзе́ць гл. праседзець.

прасяка́ць¹ гл. прасячы.

прасяка́ць² гл. прасякнуць.

прася́кнуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нуўся, -нулася; -ніся; зак., чым.

Пранікнуцца, напоўніцца якім-н. пачуццём, перакананнем, ідэяй.

П. пачуццём адказнасці.

|| незак. прасяка́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца.

прася́кнуць, -ну, -неш, -не; -нуў, -нула; -ні; -нуты; зак.

1. Пранікнуць куды-н. праз што-н.

Цемра імкнулася п. усюды.

2. перан., што (звычайна ў форме дзеепрым. зал. прош.). Напоўніць якім-н. пачуццём, ідэяй.

Верш прасякнуты пафасам гуманізму.

|| незак. прасяка́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прасякне́нне, -я, н. (да 2 знач.).

прася́нішча, -а, н.

Поле, на якім расло проса.

прася́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак, ж.

Невялічкая птушка сямейства аўсянкавых.