Verbum

праскрэ́бці, -рабу́, -рабе́ш, -рабе́; -рабём, -рабяце́, -рабу́ць; -ро́б, -рэ́бла; -рабі; -рэ́бены; зак., што.

Скрабучы, зрабіць у чым-н. адтуліну

Мышы праскрэблі падлогу.

|| незак. праскраба́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е і праскрэ́бваць, -аю, -аеш, -ае.

пра́сла, -а, мн. -ы, -аў, н.

Частка агароджы ад слупа да слупа.

|| прым. пра́славы, -ая, -ае.

прасла́біць гл. слабіць.

прасла́віцца, -ла́ўлюся, -ла́вішся, -ла́віцца; зак.

Стаць вядомым, славутым.

П. подзвігамі.

|| незак. праслаўля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. праслаўле́нне, -я, н.

прасла́віць, -ла́ўлю, -ла́віш, -ла́віць; -ла́ўлены; зак., каго-што.

Зрабіць вядомым, славутым.

Гераічныя пералёты праславілі савецкіх лётчыкаў.

|| незак. праслаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. праслаўле́нне, -я, н.

праславу́ты, -ая, -ае (іран.).

Шырока вядомы, які нашумеў.

Праславутыя лятаючыя талеркі.

|| наз. праславу́тасць, -і, ж.

праслаі́ць, -лаю́, -ло́іш, -ло́іць; -ло́ены; зак., што чым.

Пракласці слаямі чаго-н.

П. пірожнае крэмам.

|| незак. прасло́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прасло́йванне, -я, н. і прасло́йка, -і, ДМ -йцы, ж.

|| прым. прасло́ечны, -ая, -ае.

прасле́давацель, -я, мн. -і, -яў, м.

Той, хто праследуе каго-н.

|| ж. прасле́давацельніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

прасле́даваць, -дую, -дуеш, -дуе; -дуй; зак.

1. каго (што). Гнацца за кім-н., каб дагнаць, знішчыць.

П. звера.

П. ворага.

2. каго-што. Учыняць ганенні, прыгнятаць.

П. перадавых дзеячаў культуры.

|| наз. прасле́даванне, -я, н.

праслізну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; зак.

1. Прайсці непрыметна куды-н. (разм.).

П. у дзверы.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв). Слізгаючыся, прайсці, праскочыць праз што-н., паміж чым-н.

Некалькі зярнят праслізнула праз пальцы.

|| незак. праслі́згваць, -аю, -аеш, -ае.